Als 11 jarig meisje plantte Judine Arends een appelpitje in haar tuin in Eelde. Als volwassen boomkweekster gaf ze in 1875 haar eigen naam aan de ontstane boom: de Judine.

De Judine bleek lekkere stevige appels te geven, die knapten van sappigheid als je er in beet. Ook voor de moes bleken de appels zeer goed.

Eind augustus, begin september zijn de appels rijp. Ze groeien in trossen bij elkaar. De oogst kan zo overvloedig zijn dat de appels elkaar verdringen. Van de afgevallen appels kan uitstekende moes gemaakt worden.

De boom draagt al in zijn vijfde groei jaar. Hij geeft een goede regelmatige oogst. Hij slaat niet vaak een jaartje over. Het is een zeer gezonde stevige boom. Toch verdween hij uit de boomgaarden. Pas in 1994 werd de boom herontdekt door de Noordelijke Pomolgische vereniging in de tuin van Gerrit Bazuin, die zijn leven lang gewerkt had bij de kwekerij van de familie Arends.