De Legipont is een sappige vroege handpeer, die bij hobby-boomgaardeniers populair is, maar een nog niet voltooid commercieel verleden heeft.
De Legipont heet naar de man die hem voor het eerst gekweekt heeft. Dat was Martin Joseph Legipont. Een Waalse Belg uit het Land van Herve. Een fermier- horticulteur, zoals men dat op zijn Frans zegt, dus een kweker.
Geen peer, lijkt het, die zoveel namen heeft als onze Legipont. Dit alleen al bewijst dat de peer wijd en zijd als goede zachte, sappige peer bekend stond.
De boom groeit matig, maar kan wel groot worden. Het is een nogal smalle boom. De boom kan last hebben van parthenocarpie (valse vruchten) en kan getroffen worden door bacterievuur en andere virussen.
De vrucht is middelgroot. Hij is nogal smal toelopend bij de steel, maar is bij de kelk is hij nogal buikig. De vrucht is overwegend groen, maar heeft een klein blosje aan de kant waar de zon op schijnt. Wordt de vrucht echt rijp, dan verandert de kleur van de gladde schil naar geelgroen. Het vruchtvlees is mooi wit en het sap druipt er uit.
De synoniem-namen Beurre, Fondante, Miel zijn gegeven omdat dat het vruchtvlees zacht als boter is, in je mond smelt en zoet als honing is. De peren worden dus doorgaans rauw gegeten, maar als ze niet te rijp zijn kunnen ze gekookt worden of verwerkt tot conserven. Dan praten we over oogsten per eind september, begin oktober. De Legipont is er, in rijpe vorm, in oktober en begin november. Gekoeld bij 2 tot 4 graden kan hij tot december bewaard worden. De vrucht is vatbaar voor vruchtrot en steencellenvorming.